شوخوانی در استان خراسان جنوبی، قانونی است مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد که هنوز در بعضی از روستاها اجرا می گردد. درین دین، هنگام سحر، سه رتبه، طبلی را به صدا در می‌آورند: توشه نخستین برای بیدار شدن، توشه دوم برای سحری تناول کردن و توشه سوم برای نماز خواندن هست. اما این طبل زدن‌ها همراه با صدای مناجات و دعایی میباشد که یکی مردان روستا با صدای خوب خودش می خواند و عموم را به بیدار شدن و روزه دریافت کردن تشویق می‌نماید.
اگرچه در شهرهای دیگر طبل به صدا در می‌آوردند البته تهرانی‌های قدیم یادشان است که هنگام سحر و حتی افطار، توپ در می‌کردند این صدای شلیک توپ از میدان توپخانه شنیده می شد و توپ‌های مشقی وظیفه داشتند مانند ساعت به عموم اعلام نمایند که چه وقتی از شبانه روز است. در طی ماه رمضان در جمهوری اسلامی کشور‌ایران، چه موقع سحر و چه موقع افطار، هم محلی‌ها وظیفه داشتند در شرایطی‌که غذایی می‌پزند که بوی متعددی دارد، آن را با همسایگان خویش نصیب نمایند. این رخداد فی مابین زابلی‌ها و سیستانی‌ها هنوز هم رایج میباشد و به بردن غذا به در منزل‌های همسایه در ماه رمضان «آرک» می گویند. با این آیین، اشخاصی که رزرو مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد در منزل غذایی برای تناول کردن ندارند از این سفره بی‌فایده نمی‌ماندند. هنوز خیلی از مردان و زنان زابلی هنگام سحر و افطار مطلقاً یک پیاله آش، شله زرد یا این که فرنی هم برای همسایگانشان می‌پزند و می‌فرستند. این آیین در بین عموم استان لرستان «کاسم سا» اسم دارااست.عموم استان آذربایجان شرقی در ماه رمضان سنت کیسه دوزی را دارا هستند که عمر متعددی دارااست. در واپسین آدینه ماه رمضان، ۲۷ رمضان یا این که واپسین پنج‌شنبه ماه، زنان و دختران در مسجد گرد هم می آیند و هر خانواده برای خویش، کیسه‌ای می‌دوزد. بعد از آن پاره ای پول در آن ریخته و دعا میخوانند و آن را تا سال دیگر در صندوقچه‌ای نگه می‌دارا هستند. بدین کیسه‌ها کیسه برکت میگویند. البته این آئین بین سمنانی‌ها هم وجود دارااست و با رفتن به مسجد و دوختن کیسه و پول گذاشتن باطن آن، بر این باورند که برکت به معاش آن‌ها تا سال دیگر خواهد رسید.
زنان و دختران شاهرودی بیش تر از ۲۰۰ سال است که‌این آیین را اجرا می‌نمایند. آن ها هر سال در همین روز فی مابین نماز ظهر و بعدازظهر، کیسه‌ای پارچه‌ای میدوزند که به آن کیسه منظور میگویند و نزد خودشان نگه می‌دارا هستند و در‌صورتی‌که تا سال بعد از آن به حاجتشان رسیدند سال آنگاه، پارچه‌ای دیگر میدوزند. ضمن شاهرود و آذربایجان شرقی این مراسم در استان همدان نیز رواج داراست. که زنان همدانی با ریختن پولی در کیسه در روز 27 ماه رمضان از پروردگار برکت در سال آینده را طلب می‌نمایند.
در طی ماه رمضان در ایران همگی عموم استان‌ها و شهرهای متفاوت کشور‌ایران، غذاهایی که مقوی‌خیس باشند را بر سر سفره افطار و سحر میگذارند. این تنقلات یا این که غذاها بیشتر به توانا شدن بنیه اشخاص و رفع تشنگی آنان در زمان روز یاری می‌نماید. تهرانی‌ها بیشتر آش رشته در سفره افطار دارند و در جایی مانند استان‌های جنوبی مملکت، نان خرمایی بیشتر چشم میشود یا این که در استان مرکزی، قطعاً فتیر برای افطار و سحر پخته میشود. قمی‌ها هم عادت دارند رطب و شیر کنار سفره افطارشان داشته باشند.
در‌صورتی‌که ماه رمضان در تابستان آدرس مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد باشد، یک قاچ هندوانه در سفره سحری خیلی از اشخاص پیدا میشود زیرا آب تن را در طی روز نگه می‌دارد. شله زرد رنگ، فرنی یا این که زولبیا بامیه هم بیشتر برای نگه داشتن قند خون اشخاص تنظیم می شود. براین اساس هرمورد از خوراکی‌های سفره‌های سحری و افطاری برای روزه‌داران با یک نیت و استدلال تنظیم می شود و ممکن میباشد شهر به شهر و روستا به روستا، این مواد غذایی با همین کارکردها مختلف باشد. در‌این بخش مورد غذاهایی در مراسم ماه رمضان در کشور ایران آیتم اعتنا قرار می‌گیرند حرف کردیم
شوخوانی در استان خراسان جنوبی، قانونی است مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد که هنوز در بعضی از روستاها اجرا می گردد. درین دین، هنگام سحر، سه رتبه، طبلی را به صدا در می‌آورند: توشه نخستین برای بیدار شدن، توشه دوم برای سحری تناول کردن و توشه سوم برای نماز خواندن هست. اما این طبل زدن‌ها همراه با صدای مناجات و دعایی میباشد که یکی مردان روستا با صدای خوب خودش می خواند و عموم را به بیدار شدن و روزه دریافت کردن تشویق می‌نماید.
اگرچه در شهرهای دیگر طبل به صدا در می‌آوردند البته تهرانی‌های قدیم یادشان است که هنگام سحر و حتی افطار، توپ در می‌کردند این صدای شلیک توپ از میدان توپخانه شنیده می شد و توپ‌های مشقی وظیفه داشتند مانند ساعت به عموم اعلام نمایند که چه وقتی از شبانه روز است. در طی ماه رمضان در جمهوری اسلامی کشور‌ایران، چه موقع سحر و چه موقع افطار، هم محلی‌ها وظیفه داشتند در شرایطی‌که غذایی می‌پزند که بوی متعددی دارد، آن را با همسایگان خویش نصیب نمایند. این رخداد فی مابین زابلی‌ها و سیستانی‌ها هنوز هم رایج میباشد و به بردن غذا به در منزل‌های همسایه در ماه رمضان «آرک» می گویند. با این آیین، اشخاصی که رزرو مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد در منزل غذایی برای تناول کردن ندارند از این سفره بی‌فایده نمی‌ماندند. هنوز خیلی از مردان و زنان زابلی هنگام سحر و افطار مطلقاً یک پیاله آش، شله زرد یا این که فرنی هم برای همسایگانشان می‌پزند و می‌فرستند. این آیین در بین عموم استان لرستان «کاسم سا» اسم دارااست.عموم استان آذربایجان شرقی در ماه رمضان سنت کیسه دوزی را دارا هستند که عمر متعددی دارااست. در واپسین آدینه ماه رمضان، ۲۷ رمضان یا این که واپسین پنج‌شنبه ماه، زنان و دختران در مسجد گرد هم می آیند و هر خانواده برای خویش، کیسه‌ای می‌دوزد. بعد از آن پاره ای پول در آن ریخته و دعا میخوانند و آن را تا سال دیگر در صندوقچه‌ای نگه می‌دارا هستند. بدین کیسه‌ها کیسه برکت میگویند. البته این آئین بین سمنانی‌ها هم وجود دارااست و با رفتن به مسجد و دوختن کیسه و پول گذاشتن باطن آن، بر این باورند که برکت به معاش آن‌ها تا سال دیگر خواهد رسید.
زنان و دختران شاهرودی بیش تر از ۲۰۰ سال است که‌این آیین را اجرا می‌نمایند. آن ها هر سال در همین روز فی مابین نماز ظهر و بعدازظهر، کیسه‌ای پارچه‌ای میدوزند که به آن کیسه منظور میگویند و نزد خودشان نگه می‌دارا هستند و در‌صورتی‌که تا سال بعد از آن به حاجتشان رسیدند سال آنگاه، پارچه‌ای دیگر میدوزند. ضمن شاهرود و آذربایجان شرقی این مراسم در استان همدان نیز رواج داراست. که زنان همدانی با ریختن پولی در کیسه در روز 27 ماه رمضان از پروردگار برکت در سال آینده را طلب می‌نمایند.
در طی ماه رمضان در ایران همگی عموم استان‌ها و شهرهای متفاوت کشور‌ایران، غذاهایی که مقوی‌خیس باشند را بر سر سفره افطار و سحر میگذارند. این تنقلات یا این که غذاها بیشتر به توانا شدن بنیه اشخاص و رفع تشنگی آنان در زمان روز یاری می‌نماید. تهرانی‌ها بیشتر آش رشته در سفره افطار دارند و در جایی مانند استان‌های جنوبی مملکت، نان خرمایی بیشتر چشم میشود یا این که در استان مرکزی، قطعاً فتیر برای افطار و سحر پخته میشود. قمی‌ها هم عادت دارند رطب و شیر کنار سفره افطارشان داشته باشند.
در‌صورتی‌که ماه رمضان در تابستان آدرس مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد باشد، یک قاچ هندوانه در سفره سحری خیلی از اشخاص پیدا میشود زیرا آب تن را در طی روز نگه می‌دارد. شله زرد رنگ، فرنی یا این که زولبیا بامیه هم بیشتر برای نگه داشتن قند خون اشخاص تنظیم می شود. براین اساس هرمورد از خوراکی‌های سفره‌های سحری و افطاری برای روزه‌داران با یک نیت و استدلال تنظیم می شود و ممکن میباشد شهر به شهر و روستا به روستا، این مواد غذایی با همین کارکردها مختلف باشد. در‌این بخش مورد غذاهایی در مراسم ماه رمضان در کشور ایران آیتم اعتنا قرار می‌گیرند حرف کردیم
معماری کاخ مرمر