در سال 86 قمری ولید بن عبدالملک به خلافت رسید و عمر بن عبدالعزیز را از جانب خود به استانداری مکه و مدینه منصوب کرد. میزان دارایی کلانی را در دست وی قرار اعطا کرد تا زمین و خانه هاای را که جهت بسط و تجدید بنای مسجد، مایحتاج به انضمام میباشد خریداری کند. محمد بن جریر طبری در [تاریخ الرسول و الملوک ، ج9، ص 3815 ، ترجمه فارسی ] ذیل کلام از رویدادها سال هشتاد و هشتم می گوید : « درهمین سال ولید عبدالملک بگفت تا مسجد پیغمبر آفریدگار (صلی الله علیه و آله و سلم) ویران کنند و خانه همسران مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد پیغمبر را نیز ویران کنند و در مسجد بیندازند » .
عمر بن عبدالعزیز « طول مسجدالنبی(صلی الله علیه و آله و سلم) را 200 ذراع و عرض آن را از قسمت جنوبی200 ذراع و از نصیب شمالی به 180 ذراع رسانید » . یعنی مجموعاًً آنچه را که به مسجدالنبی (صلی الله علیه و آله و سلم) بعد از گسترش خلیفه سوم افزوده، عبارتست از ضلع جنوبی شرق به غرب مسجد، حدود 50 ذراع و ضلع شمالی آن حدود 40 ذراع و طول مسجد از قبله به شام یا جنوب به شمال را حدود 40 ذراع بسط داده می باشد. مساحت کل مسجدالنبی در حین عمر بن عبدالعزیز جمعاًًًً حدود 6440 مترمربع رزرو مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد بوده است .
چهل نیروی کار رومی با یکصد هزار مثقال طلا و جواهرات ، چند بار کاشی های مزین به رنگ های گوناگون ، قنادیل کشیده شده در زنجیرهای زرین ، خلاقیت کار بازسازی را بعهده گرفته بودند و عمر بن عبدالعزیز آنانرا در حین ایفا فعالیت از محرک و خلعت بی سود نمی گذارد. ستون های سنگی تراش شده با روکش های فلزی، دیوارهای بلند و مزین به نقوش گچ کاری و کاشیکاری دیوارها و برپایی مقصوره ها، نقاشی سقف و تزیین آن به چوب ساج و جایگزینی بنایی مستحکم و سنگی به جای خانه های گلی رسول. چنان مسجدی بنا گذارده شد آدرس مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد که تا آن فرصت بنایی به سان آن در جزیره عرب خلا. این نوسازی و تعمیرات به گفته محمد بن جریر طبری، ابن زباله و ابن نجار از سال 88 تا 91 قمری زمان بر شد .
آیهها قرآنی برای نخستین دفعه با خطوط زینتی روح قسمت کاشی ها و دیوارهای مسجدالنبی شد. ابن نجار تصریح می کند که آحاد سوره های «والشمس» تا «الناس» را بر دیوارهای مسجد نگاشتند و به احداث چهار مناره در چهار زاویه مسجد عملکرد گماشتند که به گفته ابن زباله و دیگر مستندات، مطرح ترین آن ها 60 ذراع طول داشت و کوچکترین آنها مناره غربی شامی بود
در سال 86 قمری ولید بن عبدالملک به خلافت رسید و عمر بن عبدالعزیز را از جانب خود به استانداری مکه و مدینه منصوب کرد. میزان دارایی کلانی را در دست وی قرار اعطا کرد تا زمین و خانه هاای را که جهت بسط و تجدید بنای مسجد، مایحتاج به انضمام میباشد خریداری کند. محمد بن جریر طبری در [تاریخ الرسول و الملوک ، ج9، ص 3815 ، ترجمه فارسی ] ذیل کلام از رویدادها سال هشتاد و هشتم می گوید : « درهمین سال ولید عبدالملک بگفت تا مسجد پیغمبر آفریدگار (صلی الله علیه و آله و سلم) ویران کنند و خانه همسران مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد پیغمبر را نیز ویران کنند و در مسجد بیندازند » .
عمر بن عبدالعزیز « طول مسجدالنبی(صلی الله علیه و آله و سلم) را 200 ذراع و عرض آن را از قسمت جنوبی200 ذراع و از نصیب شمالی به 180 ذراع رسانید » . یعنی مجموعاًً آنچه را که به مسجدالنبی (صلی الله علیه و آله و سلم) بعد از گسترش خلیفه سوم افزوده، عبارتست از ضلع جنوبی شرق به غرب مسجد، حدود 50 ذراع و ضلع شمالی آن حدود 40 ذراع و طول مسجد از قبله به شام یا جنوب به شمال را حدود 40 ذراع بسط داده می باشد. مساحت کل مسجدالنبی در حین عمر بن عبدالعزیز جمعاًًًً حدود 6440 مترمربع رزرو مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد بوده است .
چهل نیروی کار رومی با یکصد هزار مثقال طلا و جواهرات ، چند بار کاشی های مزین به رنگ های گوناگون ، قنادیل کشیده شده در زنجیرهای زرین ، خلاقیت کار بازسازی را بعهده گرفته بودند و عمر بن عبدالعزیز آنانرا در حین ایفا فعالیت از محرک و خلعت بی سود نمی گذارد. ستون های سنگی تراش شده با روکش های فلزی، دیوارهای بلند و مزین به نقوش گچ کاری و کاشیکاری دیوارها و برپایی مقصوره ها، نقاشی سقف و تزیین آن به چوب ساج و جایگزینی بنایی مستحکم و سنگی به جای خانه های گلی رسول. چنان مسجدی بنا گذارده شد آدرس مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد که تا آن فرصت بنایی به سان آن در جزیره عرب خلا. این نوسازی و تعمیرات به گفته محمد بن جریر طبری، ابن زباله و ابن نجار از سال 88 تا 91 قمری زمان بر شد .
آیهها قرآنی برای نخستین دفعه با خطوط زینتی روح قسمت کاشی ها و دیوارهای مسجدالنبی شد. ابن نجار تصریح می کند که آحاد سوره های «والشمس» تا «الناس» را بر دیوارهای مسجد نگاشتند و به احداث چهار مناره در چهار زاویه مسجد عملکرد گماشتند که به گفته ابن زباله و دیگر مستندات، مطرح ترین آن ها 60 ذراع طول داشت و کوچکترین آنها مناره غربی شامی بود