در ماجرا دیگری امام راست گو(ع) از ابوحمزة ثمالی دربارة عمویشان، زید پرسیدند:
«آیا عمویم زید را در شبی که از شهر بیرون شد، ملاقات کردی؟» ابوحمزه جواب بخشید: آری. امام(ع) پرسیدند: آیا در مسجد «سُهَیل» نماز خواند؟ ابوحمزه پهنا کرد: مسجد سُهَیل کجاست؟ آیا مرادتان به عبارتی مسجد سهله است؟ امام(ع) فرمود:
«آری؛ در شرایطی‌که زید دو رکعت نماز در مسجد سهله خوانده بود و از پروردگار امان می خواست، معبود او‌را همواره مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد در نگهبانی خود مراقبت کرده بود.»
علمای بلندمرتبه، پیوسته مارا بر مداومت بر زیارت مسجد سهله و نماز قرائت در آن تشویق کرده اند. فقید گران قدر شیعه، روضه خوان طوسی در کتاب خود میگوید:
سزاوار وجود ندارد که نمازهای یومیّة واجب، جز در مسجد صورت بپذیرد. (مانند اینکه) کسی گذرش به «مسجد سهله» می افتد و در آن نماز میخواند، مستحبّ است که در وقت در میان دو نماز مغرب و عشاء در مسجد حضور داشته باشد.»
سیّد بن طاووس شب های چهارشنبه به زیارت مسجد سهله می رفت و می خاطرنشان کرد:
در صورتیکه خواستی به مسجد سهله بروی، در وقت بین نماز مغرب و عشاء در شب چهارشنبه برو که‌این وقت رزرو مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد از دیگر وقت ها فضیلت بیشتری دارااست.
بعضا از علما مانند آیت الله روضه خوان جعفر کشف کننده الغطاء برای دفع بلا به مسجد سهله حفاظت می آوردند. خویش وی میگوید:
در سالی که طاعون آمد، اینجانب به همپا چهل نفر به مسجد سهله حفاظت بردیم و ظاهراً همة اهالی شهر (به جز تعدادی نفری که در مسجد سهله بودند)، به منجر بیماری طاعون فوت کردند و پس از برطرف شدن این بیماری کسی باقی نمانده بود.
روحانی محمّد حسن، صاحب «جواهر» به مسجد سهله علاقة فراوان داشت و هم وی بود که جنبش به سوی مسجد سهله در چهارشنبه شب ها را اساس گذاری آدرس مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد کرد و زمانی که قصد رفتن به مسجد سهله را می نمود، دستور می بخشید که چادر ها، وسایل و موادّ غذایی کافی را برای به کار گیری در حین استراحت بین منش شهر «نجف اشرف» تا مسجد سهله آماده نمایند. وی، شاگردان و اطرافیانش بر اسب های زین گردیده سوار می شدند و تیم های بخش اعظمی از عموم با آن ها جنبش کرده و شب را در آنجا بیتوته می کردند. تاسیس ساختمان این مسجد، مرتبط با این برنامه ها بود.
در ماجرا دیگری امام راست گو(ع) از ابوحمزة ثمالی دربارة عمویشان، زید پرسیدند:
«آیا عمویم زید را در شبی که از شهر بیرون شد، ملاقات کردی؟» ابوحمزه جواب بخشید: آری. امام(ع) پرسیدند: آیا در مسجد «سُهَیل» نماز خواند؟ ابوحمزه پهنا کرد: مسجد سُهَیل کجاست؟ آیا مرادتان به عبارتی مسجد سهله است؟ امام(ع) فرمود:
«آری؛ در شرایطی‌که زید دو رکعت نماز در مسجد سهله خوانده بود و از پروردگار امان می خواست، معبود او‌را همواره مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد در نگهبانی خود مراقبت کرده بود.»
علمای بلندمرتبه، پیوسته مارا بر مداومت بر زیارت مسجد سهله و نماز قرائت در آن تشویق کرده اند. فقید گران قدر شیعه، روضه خوان طوسی در کتاب خود میگوید:
سزاوار وجود ندارد که نمازهای یومیّة واجب، جز در مسجد صورت بپذیرد. (مانند اینکه) کسی گذرش به «مسجد سهله» می افتد و در آن نماز میخواند، مستحبّ است که در وقت در میان دو نماز مغرب و عشاء در مسجد حضور داشته باشد.»
سیّد بن طاووس شب های چهارشنبه به زیارت مسجد سهله می رفت و می خاطرنشان کرد:
در صورتیکه خواستی به مسجد سهله بروی، در وقت بین نماز مغرب و عشاء در شب چهارشنبه برو که‌این وقت رزرو مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد از دیگر وقت ها فضیلت بیشتری دارااست.
بعضا از علما مانند آیت الله روضه خوان جعفر کشف کننده الغطاء برای دفع بلا به مسجد سهله حفاظت می آوردند. خویش وی میگوید:
در سالی که طاعون آمد، اینجانب به همپا چهل نفر به مسجد سهله حفاظت بردیم و ظاهراً همة اهالی شهر (به جز تعدادی نفری که در مسجد سهله بودند)، به منجر بیماری طاعون فوت کردند و پس از برطرف شدن این بیماری کسی باقی نمانده بود.
روحانی محمّد حسن، صاحب «جواهر» به مسجد سهله علاقة فراوان داشت و هم وی بود که جنبش به سوی مسجد سهله در چهارشنبه شب ها را اساس گذاری آدرس مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد کرد و زمانی که قصد رفتن به مسجد سهله را می نمود، دستور می بخشید که چادر ها، وسایل و موادّ غذایی کافی را برای به کار گیری در حین استراحت بین منش شهر «نجف اشرف» تا مسجد سهله آماده نمایند. وی، شاگردان و اطرافیانش بر اسب های زین گردیده سوار می شدند و تیم های بخش اعظمی از عموم با آن ها جنبش کرده و شب را در آنجا بیتوته می کردند. تاسیس ساختمان این مسجد، مرتبط با این برنامه ها بود.
معماری کاخ مرمر